کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،

** هرگز دلم برای کم و بیش غم نداشت  /  آری نداشت غم که غمِ بیش و کم نداشت

دل: مجازاً کل وجود (دلم= خودم)                   کم و بیش: تضاد و کنایه از اوضاع زندگی

غم، کم: جناس                   کم و بیش، بیش و کم: آرایة قلب                تکرارِ واژة «غم»

معنی بیت: هرگز غم و اندوه شرایط زندگی در دلم راه نیافت؛ بله، دلم غمی نداشت، زیرا غصة اوضاع زندگی را نخورد.

مفهوم بیت: رسیدن با آسایش با ترک خواسته­ها

کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...

مگیر از زائرانت لحظه‌ای فیض زیارت رامبند این‌گونه بر یاران خود راه سعادت را گدایانت به شوق وصل می‌آیند و می‌گویندمگیر ای شاه از ما پاپتی‌ها این محبت را نجف تا کربلا عشق است، موکب موکبش رحمتخدا بخشیده کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...

من ِ شکسته منِ بی قرار در اتوبوس گریستم همهء جاده را اتوبان را   نگاه خستة من تا به آسمان برسد کشانده است به دنبال خویش باران را   ولی نخواسته در بین راه سوزاندم دل اهالی محروم چند استان را   بر آن سر کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...

دماوند در این قصیده، در بندهای ابتدایی، در معنای حقیقی به کار رفته است اما رفته رفته به عنوان نمادی از روشنفکران جامعه به کار رفته است و از این جهت این ویژگی­ها مورد نظر شاعر است: ۱- گوشه­گیری و انزوا کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...

خاک ایران یکسر از دکتر پر است هرکه دکتر نیست نانش آجر است ملک ایران سرزمین دکتران این‌قدر دکتر نباشد در جهان شهر دکتر، کوچه دکتر، باغ دک کبک دکتر، فنچ دکتر، زاغ دک عابران هر خیابان دکترند دانه‌ کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...

مجلس ما دچار غیرت شد  باز در صحن آن قیامت شد گفتم "آیا چه اتفاق افتاد؟  بمب ترکید یا جنایت شد؟ داعش آیا دوباره خونی ریخت؟ یا که از ملک، هتک حرمت شد؟ در نهادی مگر زبانم لال جیب ملت دوباره غارت شد؟ باز کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...

بدان که یکی از نام­های خوبی، «زیبایی» است و یکی «کمال»، و همة موجودات روحانی و جسمانی، خواهان رسیدن به کمال هستند و هیچ کس را نمی­بینی که به زیبایی بی­میل باشد.

پس وقتی خوب فکر کنی، می­بینی همه خواهان خوبی­اند و تلاش می­کنند که خود را به خوبی برسانند و دشوار می­توان به خوبی – که همه آن را می­خواهند- دست یافت؛ زیرا فقط با عشق می­توان به خوبی رسید و عشق، هرکسی را نمی­پذیرد و در هر جایی منزل نمی­کند و خود را به هرکسی نشان نمی­دهد.

کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...

* ای مهربان­تر از برگ در بوسه­های باران                بیداری ستاره در چشم جویباران مهربانی برگ: تشخیص              بوسه­های باران: تشخیص                      بیداری ستاره: تشخیص        چشم جویباران کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...

1- کاووس، پادشاه کیانی که لقب کی (پادشاه) را به او دادند، چه زمانی زندگی می­کرد؟ کجا بود و چه زمانی این نام را برایش برگزیدند؟

مفهوم: ناپایداری دنیا حتی برای افراد بزرگ

2- این سرزمینی که آن را بغداد و ری می­نامند، زمینی است که خون ضعیفان بی­شماری در آن بر زمین ریخته شده است.

مفهوم: ریخته شدنِ خونِ مظلومان

کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...

 به نام خدا این شعر سرودة «مرحوم سلمان هراتی»، از کتاب «دری به خانة خورشید» و در قالب «غزل» سروده شده است. ** دیروز اگر سوخت ای دوست، غم، برگ و بارِ من و تو   /     امروز می­آید از باغ، بوی بهارِ من و کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...